Jak ważna jest terapia psychoonkologiczna?

Dodane przez Profilaktyka piersi dnia mar 9, 2015 w Leczenie raka piersi | 0 komentarzy

Jeszcze 60 lat temu nie przywiązywano dużej wagi do problemów psychosocjalnych osób chorych na raka. Dziś to człowiek jest ważniejszy niż sama choroba nowotworowa. Czterema filarami walki z rakiem stały się: chirurgia onkologiczna, chemioterapia, radioterapia i terapia psychoonkologiczna.

Ta ostatnia dziedzina rozwija się już bardzo dynamicznie, wskazując na ścisłe powiązanie ludzkiej psychiki z kondycją fizyczną oraz stanem zdrowia człowieka. Terapia psychoonkologiczna pomaga nie tylko cierpiącym na raka piersi, ale też ich bliskim na wszystkich etapach tej choroby.

Psychoonkologia dotyczy takich kwestii jak komunikacja między onkologiem a pacjentem oraz jego najbliższą rodziną, wsparcie emocjonalne i potrzeby chorej osoby, tworzenie grup wsparcia (np. Amazonki) i przeciwdziałanie depresji, bezsenności, lękom. Opieka psychoonkologiczna jest bardzo pożądana, gdyż promuje holistyczne podejście do każdego pacjenta. Warto podkreślać, że na raka choruje nie tylko nasze ciało, ale i dusza, zaś „każdy nowotwór i ten łagodny, i ten złośliwy, ma zawsze jeden przerzut – do głowy”.

Kto może skorzystać z terapii psychoonkologicznej?

Każda osoba leczona, wyleczona i zdrowa, która jest w grupie realnego ryzyka zachorowania na raka piersi, a także bliscy tych osób, którzy nie radzą sobie z emocjami np. po śmierci ukochanej osoby.

Jak powinna być ona prowadzona?

Tego rodzaju terapia powinna być prowadzona przez lekarza medycyny, terapeutę, psychologa lub duchownego. Musi być on osobą otwartą na przyjęcie ludzkiego cierpienia, wspierać w najtrudniejszych momentach choroby nowotworowej, adaptacji w tak trudnej sytuacji, jaką jest diagnoza, oswajać z lękiem czy śmiercią, zmniejszać stres, nieść pomoc w wyrażaniu trudnych emocji i poprawianiu relacji między członkami rodziny oraz jakości ich życia, budować nadzieję i poczucie bezpieczeństwa, a także po prostu być dla osoby chorej na raka lub jej bliskich.

Opieka psychoonkologiczna ma łagodzić skutki emocjonalne wynikające z choroby nowotworowej i leczenia. Diagnoza raka piersi może być traktowana przez chorą jako wyzwanie, szkoda, strata, zagrożenie lub defekt. Psychoonkolog musi umieć reagować na zaprzeczenie, czyli odmowę uznania, że istnieje zagrożenie, depresję, fatalizm, lęki, postawę unikową i brak ducha walki czy nadziei. Pomoc może dotyczyć też poszukiwania wiedzy na temat choroby oraz leczenia raka piersi, przygotowania się do rozmowy z lekarzem bądź bliskimi o chorobie, kształtowania pozytywnego nastawienia do leczenia i walki z chorobą.

Amputacja piersi to silny wstrząs psychiczny i ogromne przeżycie dla każdej kobiety. Ubytek piersi określany jest jako „kompleks połowy kobiety”, gdyż pierś jest symbolem macierzyństwa, atrakcyjności oraz największym atrybutem kobiecości. Ważne jest wówczas odzyskanie właściwego dystansu do istniejącego problemu, a także uświadomienie sobie, że nawet w tak trudnej sytuacji istnieje szansa na przystosowanie osobiste, społeczne i zawodowe.